Sinds vorig jaar kent Heerlen een nieuw Roots & Americana festival: de Southern Rootsnight. Het is het kleine broertje van de Southern Bluesnight, maar dan meer gericht op roots, Americana en singer-songwriters muziek. Het vindt jaarlijks plaats in april in het Cultuurhuis Heerlen. Nu volgt er ook een club editie van deze avond. Poppodium Nieuwe Nor organiseert deze Southern Roots Clubnight met een café optreden van Phil Bee Three én met optredens (in de zaal) van de Texaan Dale Watson en The Reverend Shawn Amos, uit Los Angeles. Amos predikt blues, boogie en soul.

Hoe slaagt een blues singer-songwriter, harmonicaspeler en producer als Shawn Amos (NYC, °1967) (jongste zoon van Wally Amos, de bekende ‘Amos cookie’ producent) er in, om ook de oprichter en CEO te zijn van de digitale studio ‘Freshwire’ (een dochteronderneming van marketing gigant ‘Omnicom’)? Sommigen verklaren het omdat hij opgroeide in een kleurrijk Hollywood landschap…

Voor de oprichting van de ‘Freshwire’ studio was Amos manager bij ‘Rhino Entertainment’ en vicepresident van Shout! Factory, waar hij de producer was van meerdere Grammy-genomineerde artiesten (waaronder o.a. Quincy Jones). Amos is regelmatig te zien op Bloomberg TV West, waar hij gevraagd wordt o.w.v. zijn expertise in “brand marketing”. Amos zit ook in het Board of Trustees van het Rock & Roll Hall of Fame & Museum en in de raad van bestuur van Didi Hirsch Mental Health Services. Amos huwde in 1999 met actrice Marta Martin. Het Koppel woont in LA en heeft drie kinderen.

Singer-songwriter / mondharmonicaspeler Amos, die ooit de backing vocals deed op het album “Like A Fire” (2008) van zijn grote vriend Solomon Burke, heeft zelf drie albums en een EP uitgebracht. Een van de albums ‘Thank You Shirl-ee May (A Love Story)’ [2005] droeg Amos op aan zijn moeder, een nachtclub danseres, die onder haar artiestennaam Shirl-ee optrad. Shirl-ee, Amos’ moeder, pleegde in 2003 a.g.v. haar ziekte (SAD – een schizo affectieve stoornis) zelfmoord.

Dag Mr. Shawn Amos, welkom in Heerlen op deze Southern Roots Clubnight. Nogmaals bedankt omdat we als muziek website dit interview mogen doen. 

Je vader Wally “Famous” Amos was “the cookie maker!”, maar éérst ook boekingsagent, de eerste zwarte booker! (William Morris Agency) & je moeder Shirley Ellis/May, een nachtclub zangeres in een club in Harlem. Mag ik daarom stellen dat je gezien je ouders, voorbestemd was om muzikant te worden? Klopt deze stelling?

Noem me gerust Shawn.
Mijn vader was inderdaad (heel nadrukkelijk) de éérste zwarte boekingsagent. Mijn moeder was Shirley Ellis, een nachtclub zangeres. Ik ben haar enige zoon.
Voorbestemd om muzikant te worden? Dat kan je inderdaad zo stellen.

Naast muzikant ben je ook een zakenman. Je bent o.a. de oprichter en CEO van Freshwire, een “digital content studio” (een media adviserend bedrijf). Waarom deze combinatie?

Diezelfde “ik” is naast muzikant, ook een business man. Ik hou op de éérste plaats heel veel van muziek, maar ik heb ook het geluk, dat ik weet hoe ik zaken moet doen. Ik weet beide goed te combineren. Ik ken goede muzikanten die slechte zakenmannen zijn, maar ook goede muzikanten die slechte zaken doen. Ik voel me op mijn gemak als ik beide kan doen.
Het is belangrijk om een visie te hebben en te weten wat je wil. Sommigen kennen hun visie en weten hoe ze uit te voeren, maar anderen zien het niet zitten.

Waarom noem je jezelf “Reverend”?

Ik kreeg die naam van een muzikant in Italië. Ik vond het een complement. De naam steunt op een traditie en ik voel me daardoor meer verantwoordelijk. (Hierna noemt hij een reeks namen van “collega Reverends”…, waarbij natuurlijk de bekendste Reverend “Blind” Gary Davis niet mag ontbreken…)    

Je groeide op met vooral rock muziek. Waarom kies je dan als muzikant voor blues muziek?

Ik groeide, zoals iedere jongere, op met de muziek die je overal hoorde. Ik ontdekte de blues muziek door als student te luisteraar naar muziek, maar nog meer vanuit de boeken. Er is een Amerikaans schrijver Peter Guralnick, die een trilogie schreef over de zwarte Amerikaanse muziek: “Lost Highway”, “Feel Like Going Home” en “Sweet Soul Music”. Ik las als student die boeken en die boeken brachten me naar de opnames en, de opnames hebben me naar het diepe Amerikaanse Zuiden geleid.   

Hoe zou je zelf je stijl omschrijven?

Ik noem het “joyful blues”. Ik doe dat, omdat ik denk dat de mensen fout denken, als ze denken dat blues muziek droevige muziek is, die alleen maar over slechte dingen gaat. Blues is voor mij blije, heuglijke muziek.

Door wie ben je beïnvloed?      

Door heel veel mensen! Ik hou van Junior Wells, Howlin’ Wolf, van de soul zangers uit de jaren ‘60... Beïnvloed? Ook door rock zangers. Ik ben een grote Pete Townsend fan. Fan van de klassieke Amerikaanse singer-songwriters als Paul Simon, Dylan… Je kent ze wel.

Poncho Sampedro, een van de gasten op je album ‘Harlem’ (2011) was de gitarist van Crazy Horse en co-songwriter van het ikonische nummer “Rockin’ in the Free World” (1989). Zit er dan nu ook een geweldige Neil Young fan naast me?

Inderdaad, ik ben ook een hele grote Neil Young fan!

Hoe verschillend is de opvolger ‘The Reverend Shawn Amos Tells It’ (2014) met ‘Harlem’? Je rekent af met specifieke dingen in je leven als “identiteit”, familie en raciale onzekerheid. Het werd m.i. een sterk autobiografisch album?

Vergeleken met ‘Harlem’ is ‘Tells It’ het een totaal verschillend en een erg persoonlijk album. De meeste nummers die ik schrijf, de meeste albums die ik maak, gaan over mijn leven. En, wat ik ze wil vertellen? Wat ze moeten horen? Ik wil dat ze beseffen dat blues muziek relevant is en, dat blues één van de belangrijkste genres is in de Amerikaanse muziek. Blues is de roots, het begin van alles. Ik wil meehelpen om dit idee te verspreiden. Het is muziek die de mensen kan helpen veranderen.  
Drummer Steve Jordan hielp me met de titel van het album.   

Je laaste album, ‘The Reverend Shawn Amos Loves You’, is, gezien de thema’s (liefde, begeerte, wraak…) een echt blues album.  Klopt dat?

Twee aspecten bepalen dit album. Een, we hebben het album graag gemaakt. We hebben veel gekregen, maar geven ook veel terug aan de luisteraar. Twee, het is een “joyful” album. We hebben alles heel eenvoudig willen houden. “Tells It”, de EP, vertelt veel over mij en “Loves You” is mijn eerste echte blues album.   

In uw internet blog schreef je “L.A. allows you to reinvent yourself…”. Verklaar jezelf nader.

Klopt, maar dat kan je over meerdere plaatsen in Amerika schrijven. Los Angeles en meer specifiek Hollywood, is een soort van microkosmos van Amerika. Het is een plaats waar de mensen in hun kunnen en mogelijkheden kunnen geloven. Hollywood op zich is een plaats waar Norma Jean (lees: Marilyn Monroe) haar ding heeft kunnen doen en zich zelf heeft waar gemaakt. Dat bepaalt het zakendoen in L.A.. In L.A. verkoopt men dromen. Als je talenten hebt is geld niet belangrijk, maar het helpt.

Ken je de film “The Bucket List”? Zijn er nog muzikale dingen, die je zeker nog zou willen doen? Zijn al je muzikale dromen vervuld?

Natuurlijk! En, het is een lange lijst. Ik zou zeker eens willen zingen met Buddy Guy. Ik zou graag in nog meer landen in Europa willen optreden. Zeker ook in België! Joanna is mijn booker, contacteer haar! Ik hoop dat deze tour veel deuren zal doen open gaan.

Zijn de digitale ontwikkelingen nodig, goed, interessant voor de muziek business, de muzikant?

Het geeft me een dubbel gevoel. Het verwondert me nog steeds dat mensen “tastbare” dingen kopen. Het verbaast me dat mensen na een show achter een LP vragen. Alles ligt hier, denk ik, nog in het midden. Op korte termijn bieden de digitale ontwikkelingen zeker nieuwe mogelijkheden, maar ik denk dat de mensen ook beseffen, dat dit in het nadeel van de muzikant kan werken en dat de muzikant ook direct en financieel moet gesteund worden.    

Waar ben je buiten muziek me bezig?

Ik heb twee kinderen en ik kook graag voor mijn familie en vrienden. Ik noem het “the kitchen table blues”. Koken en naar muziek luisteren. Ik ben een grote fan van “ontbijt voedsel”, met vele verse ingrediënten.

Nog enkele korte vragen, om af te ronden.
Wat heb je van je muziek over jezelf geleerd?

Oh, my God…
Musiceren is, denk ik, de snelste weg naar je ziel, naar “boven”…

Wat zijn je plannen voor de nabije toekomst?

Ik schrijf aan nieuwe nummers voor een nieuw album, ook tijdens deze mini tour.
Tevreden over deze tour?
Ja, heel erg!
Het Europees publiek?
Hier wordt de artiest méér gewaardeerd dan in L.A.. Ik denk dat het met cultuur te maken heeft. De waardering, de eenvoud, het ritme, de geschiedenis… Daar liggen de verschillen tussen Amerika en Europa. In de States is alles meer “flashy”…  

Wat mogen we straks van de show verwachten? De band? De setlist?

De setlist is vast en niet vast. Delen van de show liggen vast om contact te kunnen maken met het publiek. In iedere show doe ik een a capella nummer. Het Janis Joplin nummer “Mercedes Benz”. Ik doe het nummer op de vloer, tussen het publiek. De andere nummers komen er “automatisch”.  

Laatste vraag: Mr. Amos, hoe wil je later herinnerd blijven; als muzikant, of as business man? 

Reverend Shawn Amos deed zijn best “to keep the blues alive…”.

Daarna volgde er de “Rootstime unplugged” en de gebruikelijke “Dank U wel!”…

Mr. Shawn Amos, that were my questions. Thank you again for your time and thank you for your music! Enjoy Ramblin’ Roots and enjoy your stay in Holland…

Eric Schuurmans

meer foto's

'Rootstime Unplugged'